Karabin automatyczny Sturmgewehr MP 44
(J.P.Sauer & Sohn, Suhl (?), rok  produkcji 1944)

W 1942 r. w Niemczech opracowano nabój pośredni między nabojem karabinowym, a pistoletowym. Miał on dobre osiągi balistyczne, a mniejszy ładunek miotający o małym odrzucie umożliwiał zbudowanie broni automatycznej do strzelania ogniem ciągłym bez dwójnogu czyli z tzw. wolnej ręki. Broń taką skonstruowano w Niemczech w 1942 r. Był to karabin szturmowy oznaczany jako MP 43, MP 44, StG 44, który dał początek nowej generacji broni strzeleckiej w okresie powojennym.

Sturmgewehr był bronią samoczynno-samopowtarzalną o nieruchomej lufie wykorzystującą odprowadzenie gazów prochowych przez otwór w górnej ściance lufy. Strzelał z zamkniętego zamka ogniem pojedynczym lub ciągłym, który ustawiano przełącznikiem rodzaju ognia. Broń (oprócz kolby, lufy, suwadła i zamka) cała wykonana była z metalu w nowatorskiej technologii głębokiego tłoczenia co miało niebagatelny wpływ na jej cenę i skrócony czas produkcji. Sturmgewehr był bronią niezawodną, celną, zapewniającą użytkownikowi dużą siłę rażenia przeciwnika, prowokując jednak przy tym nadmierne zużycie amunicji związane z dużą szybkostrzelnością.

MP 44 wytwarzane były w czterech dużych fabrykach broni, którym podzespoły dostarczały liczne małe firmy kooperujące. Szacuje się, że do końca wojny wyprodukowano nieco ponad 420 tys. Sturmgewehrów.

numer inwentarzowy LMW-KI-1790

Dane techniczne:

Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 mm x 33
Długość całkowita 940 mm
Długość lufy 420 mm
Szybkostrzelność 500 strz./min
Donośność skuteczna 300-600 m
Masa broni z amunicją około 5,5 kg
Magazynek łukowy na 30 naboi

Tekst i foto: Tadeusz Blachura

*** 

Pistolet samopowtarzalny VIS wz. 32
(Fabryka Broni w Radomiu; rok produkcji 1933) 

Unikatowy egzemplarz VIS-a (numer seryjny 0092) z partii prototypowej około 140 szt. przeznaczonej do prób wojskowych w wybranych pułkach piechoty, kawalerii, artylerii lekkiej i centrach wyszkolenia w/w formacji. Jest to jeden z sześciu zachowanych do dnia dzisiejszego egzemplarzy tego wzoru – w tym tylko dwa są w polskich muzeach.
Pistolet odnaleziony został na Lubelszczyźnie latem 2006 r. i dzięki specjalistom z Komendy Wojewódzkiej Policji w Lublinie zabezpieczony przed zniszczeniem. Decyzją sądu przekazany został wiosną 2007 r. do zbiorów muzeum w Drzonowie.
Pistolety partii prototypowej różniły się od egzemplarzy seryjnych przede wszystkim wyglądem zamka. Nie posiadał on zwalniacza kurka, a jego tylna część miała skośne ścięcie. Różne były inskrypcje na prawej i lewej stronie zamka. Szczerbinka broni była kwadratowa, a główka kurka pełna (bez otworu odciążającego). Wyrzutnik w szkielecie przesunięty był do lewego boku, a trzon zamkowy nie posiadał okna zwalniacza kurka.

                            Numer inwentarzowy LMW-KI-2781

Dane techniczne:

Kaliber 9 mm
Nabój 9 mm x 19 Para
Długość pistoletu 205 mm
Długość lufy 120 mm
Szybkostrzelność praktyczna 10strz./min
Masa broni z amunicją 1120 g
Magazynek 8 nabojów

 Tekst i foto: Tadeusz Blachura

Poprzednie eksponaty miesiąca w zakładce "Galeria"

Czołg średni T-34-76

Czołg T-34 to podstawowy typ czołgu Armii Czerwonej i jeden z symboli myśli technicznej z czasu ostatniej wojny. W latach 1940-1944 wyprodukowano około 35 tys. sztuk tego typu wozów w wersji z armatą kal. 76 mm T-34 trafiły także do jednostek pancernych Wojska Polskiego w ZSRR, które w okresie lato 1943 – zima 1945 otrzymały 118 pojazdów tego typu uzbrojonych w armatę F-34 kal. 76 mm

Prezentowany na zdjęciach czołg to wojenny weteran, który prawdopodobnie służył w 1. Brygadzie Pancernej im. Bohaterów Westerplatte biorąc udział w walkach o Gdynię i Gdańsk w marcu 1945 r.  

Kadłub czołgu wyprodukowany został w połowie 1942 r. w Stalingradzkiej Fabryce Traktorów (STZ). Wtórnie została na niego nałożona  wieża „mutra” typu regularnego (serie z lata-jesieni 1942 r.) produkcji zakładów „Uralmasz” w Swierdłowsku.

Czołg od początku lat 60. XX w. stał jako pomnik na terenie byłej Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, skąd we wrześniu 2007 r. przebazowany został do Lubuskiego Muzeum Wojskowego w Drzonowie.

 Podstawowe dane taktyczno-techniczne:

Masa bojowa: 28 t
Załoga: 4 żołnierzy
Uzbrojenie: armata F-34 kal. 76 mm, dwa km-y DT kal. 7,62 mm
Napęd: silnik dieslowski W-2-34, 12-cylindrowy o mocy 500 KM
Pancerz: spawany z płyt walcowanych o grubości od 15 mm do 45 mm
Prędkość max.: 55 km/h
Zasięg w terenie: 230 – 260 km

 (numer inwentarzowy LMW-KI-2788)

Foto i tekst: T.Blachura

***

Poprzednie "Eksponaty miesiąca" w zakładce "Galeria"

***

Prom GSP-55

Samobieżny prom gąsienicowy GSP-55 to zestaw składający się z dwóch pływających transporterów gąsienicowych, których konstrukcja opiera się o podzespoły lekkiego czołgu pływającego PT-76. Mają one u góry stalowe pontony wypełnione styropianem. Oba elementy są niezależne i po drodze oraz w terenie poruszają się oddzielnie, zaś dopiero w wodzie łączą się w jeden zespół i stanowią tandem z odchylanymi na boki pontonami oraz rampą załadowczo-wyładowczą.
Pływający tandem można zobaczyć tutaj  http://www.youtube.com/watch?v=vIn-x-FZvkY
Pojazdy tego typu używane były przez wojska inżynieryjne i wykorzystywane do przeprawiania przez szerokie przeszkody wodne ciężkiego sprzętu bojowego m. in. czołgów T-55, T-72, samobieżnych zestawów przeciwlotniczych ZSU-23-4 "Sziłka" czy gąsienicowych ciągników artyleryjskich ATS-59
Prezentowany w LMW egzemplarz wyprodukowany został w Związku Radzieckim w 1979 r.,
a do muzeum  trafił w 1994 r. z JW 4460 w Nysie.
Podstawowe dane techniczne:
- masa własna (1 pojazdu) 17 t.
- prędkość 40 km/h (na lądzie), 10 km/h (na wodzie)
- ładowność zestawu - 52 t.

foto. J.Sobociński (1,2,3); Archiwum (4) 

 ***