Karabin automatyczny Sturmgewehr MP 44
(J.P.Sauer & Sohn, Suhl (?), rok  produkcji 1944)

W 1942 r. w Niemczech opracowano nabój pośredni między nabojem karabinowym, a pistoletowym. Miał on dobre osiągi balistyczne, a mniejszy ładunek miotający o małym odrzucie umożliwiał zbudowanie broni automatycznej do strzelania ogniem ciągłym bez dwójnogu czyli z tzw. wolnej ręki. Broń taką skonstruowano w Niemczech w 1942 r. Był to karabin szturmowy oznaczany jako MP 43, MP 44, StG 44, który dał początek nowej generacji broni strzeleckiej w okresie powojennym.

Sturmgewehr był bronią samoczynno-samopowtarzalną o nieruchomej lufie wykorzystującą odprowadzenie gazów prochowych przez otwór w górnej ściance lufy. Strzelał z zamkniętego zamka ogniem pojedynczym lub ciągłym, który ustawiano przełącznikiem rodzaju ognia. Broń (oprócz kolby, lufy, suwadła i zamka) cała wykonana była z metalu w nowatorskiej technologii głębokiego tłoczenia co miało niebagatelny wpływ na jej cenę i skrócony czas produkcji. Sturmgewehr był bronią niezawodną, celną, zapewniającą użytkownikowi dużą siłę rażenia przeciwnika, prowokując jednak przy tym nadmierne zużycie amunicji związane z dużą szybkostrzelnością.

MP 44 wytwarzane były w czterech dużych fabrykach broni, którym podzespoły dostarczały liczne małe firmy kooperujące. Szacuje się, że do końca wojny wyprodukowano nieco ponad 420 tys. Sturmgewehrów.

numer inwentarzowy LMW-KI-1790

Dane techniczne:

Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 mm x 33
Długość całkowita 940 mm
Długość lufy 420 mm
Szybkostrzelność 500 strz./min
Donośność skuteczna 300-600 m
Masa broni z amunicją około 5,5 kg
Magazynek łukowy na 30 naboi

Tekst i foto: Tadeusz Blachura

***