Średnie działo samobieżne SU-85 
(numer inwentarzowy LMW-KI-2084)

Prezentowane w zbiorach Lubuskiego Muzeum Wojskowego w Drzonowie radzieckie średnie działo samobieżne to weteran walk o Środkowe Nadodrze. Walcząc w składzie 1493 pułku średnich dział samobieżnych 11. Samodzielnego Korpusu Pancernego uczestniczyło w operacji wiślańsko – odrzańskiej.  Po pokonaniu w ciągu 15 dni ponad 450 km, dotarło pod koniec stycznia na tereny dzisiejszego województwa lubuskiego. Tutaj  brało udział w walkach w okolicach Babimostu, Sulechowa, Świebodzina i Kunowic. Ta ostatnia miejscowość, przekształcona w  silnie umocnioną rubież broniącą dostępu do Frankfurtu nad Odrą, okazała się ostatnim punktem  szlaku bojowego pojazdu pancernego.

Wóz o numerze fabrycznym 403462 wyprodukowany został w końcu 1943 r. lub na początku 1944 r. w Zakładach Uralmaszzawod w Swierdłowsku na Uralu. Kadłub o grubości od 20 mm do 45 mm wykonany jest z walcowanych płyt pancernych spawanych elektrycznie. W przedniej płycie zamontowana jest 85 mm armata D-5 S, której jarzmo chroni masywna odlewana pancerna osłona.
.
Działo w czasie walk o Kunowice trafione zostało kilka razy pociskami kal. 75 mm. Na zdjęciu widoczne są przebicia pancerza tuż pod kopułą z pancerną osłoną peryskopu oraz w okolicach prawego zaczepu holowniczego. Prawdopodobnie jeden z pocisków trafił w przedni zbiornik paliwa doprowadzając do eksplozji, która spowodowała destrukcję wnętrza pojazdu, osadzenie podłogi oraz rozszczelnienia w miejscach spawów płyt pancernych. Widoczne są poszarpane elementy płyty oddzielającej przedział silnikowy od przedziału bojowego.Przedział silnikowy z 12 – cylindrowym widlastym dieslowskim silnikiem W-2-34 o mocy 500 KM.
.
Fot. Adam Zazula, 1994 r.
Po walkach działo zostało ustawione w Kunowicach, jako pomnik poległych 43 żołnierzy korpusu, którzy zginęli 3 lutego w bojach o Kunowice. Niestety w ostatnich latach przed przebazowaniem do LMW działo zostało pozbawione przez złomiarzy dodatkowych ogniw gąsienic, błotników i zapasowych zbiorników paliwa. Na zdjęciu widok zarośniętego pomnika tuż przed jego podróżą do Drzonowa.

Dane taktyczno – techniczne:
Masa bojowa: 29,2 t.
Napęd: silnik dieslowski W-2-34 o mocy 500 KM
Prędkość : 55 km/h
Zasięg: 150 km ( w terenie)

Uzbrojenie: armata wz. 1943 D-5 S kal. 85 mm z zapasem amunicji 48 naboi, dwa pistolety maszynowe PPS kal. 7, 62 mm, 24 granaty ręczne F-1, 5 ręcznych granatów przeciwpancernych

Załoga: 4 żołnierzy                                     

 Tekst i foto: B. Mościpan, T. Blachura