Eksponat marca 2015 - Goleń He-177

 

Goleń podwozia głównego ciężkiego samolotu bombowego

Heinkel He-177 „Greif” (Gryf)

 
Eksponat został odnaleziony po II w. św. na terenie zachodniej Polski w okolicach na południe od Szczecina, w poniemickich magazynach części lotniczych. Przejęty i przechowywany w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych w Warszawie, do zbiorów drzonowskiego muzeum trafił w 2005 roku. To unikalny dziś element jedynego niemieckiego strategicznego samolotu bombowego z okresu II wojny światowej. Podwozie He-177 było nietypowej konstrukcji, bowiem każdy samolot posiadł cztery pojedyncze golenie, każda z jednym kołem, po dwie pod każdym skrzydłem składane na boki, w oddzielne wnęki.


Historia He-177 sięga 1938 roku, zaś prototyp wystartował do pierwszego lotu 19. listopada 1939 roku. Samolot był niedopracowany, miał wiele wad i w czasie eksploatacji nie usunięto większości z nich a 6 z 9 prototypów uległo rozbiciu. Wyprodukowano 35 egzemplarzy wersji informacyjnej A-0, do których wiele elementów wykonało Arado Handelsgesellschaft w Warnemunde. W latach 1942-1944 wyprodukowano w sumie 1126 samolotów seryjnych : 130 egz. w  wersji A-1 w Arado Flugzeugwerke, zaś w głównych zakładach Ernst Heinkel AG  - 170 egz. w wersji A-3 oraz 826 egz. w odmianie A-5. Około 700 szt. wykorzystano na Froncie Wschodnim, gdzie wiele z tych samolotów uzbrojono w działa kalibru 50 mm a nawet 75 mm i używano do zwalczania czołgów z powietrza.


Jednym z najbardziej frapujących faktów jest przystosowanie jednego z egzemplarzy He-177 do przenoszenia niemieckiej bomby atomowej, która była w zaawansowanej fazie realizacji. Nie została ukończona przed końcem wojny dzięki norweskiemu ruchowi oporu, którego sabotaż (20.lutego 1944 r.) pozbawił Niemców wyprodukowanego ładunku tlenku deuteru D2O tzw. „cieżkiej wody”, która była podstawą konstrukcji hitlerowskiego projektu Bomby A („ciężką wodę” dla Niemców produkowano w fabryce Vemork w miejscowości Rjukan w Norwegii).


Ciekawy jest także  sposób napędu samolotu. Mimo gondol podobnych jak w samolotach z  silnikami gwiazdowymi, w He-177 użyto silników Daimler-Benz DB 610A-1/B-1 (2x12-cylindrowe, rzędowe w układzie V, chłodzone cieczą). Napęd był skonstruowany w dość nietypowy sposób, mianowicie w każdej gondoli umieszczono po dwa silniki rzędowe, napędzające jedno czterołopatowe śmigło. Indeksy A-1/B-1 na silnikach oznaczały lewy/prawy silnik. DB 610 był w istocie dwoma silnikami DB 605 połączonymi wspólną przekładnią. Czyli mimo dwóch śmigieł i dwóch gondoli, samolot był niejako bombowcem czterosilnikowym.



Fotografie podwozia z instrukcji technicznej samolou udostępnione przez
p. Arkadiusza Siewierskiego 

 

   Podstawowe dane taktyczne samolotu :

        -  zasięg  – 5000 km
        -  prędkość lotu – 472 km/h
        -  ładunek bomb – 6000 kg
        -  załoga – 6 osób

 

 Foto i tekst : Jarosław Sobociński  (w oparciu o opracowanie p.Charlesa Bain’a)

Foto archiwalne – Charles Bain Homepage