Goleń podwozia głównego ciężkiego samolotu bombowego

Heinkel He-177 „Greif” (Gryf)

 
Eksponat został odnaleziony po II w. św. na terenie zachodniej Polski w okolicach na południe od Szczecina, w poniemickich magazynach części lotniczych. Przejęty i przechowywany w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych w Warszawie, do zbiorów drzonowskiego muzeum trafił w 2005 roku. To unikalny dziś element jedynego niemieckiego strategicznego samolotu bombowego z okresu II wojny światowej. Podwozie He-177 było nietypowej konstrukcji, bowiem każdy samolot posiadł cztery pojedyncze golenie, każda z jednym kołem, po dwie pod każdym skrzydłem składane na boki, w oddzielne wnęki.

Historia He-177 sięga 1938 roku, zaś prototyp wystartował do pierwszego lotu 19. listopada 1939 roku. Samolot był niedopracowany, miał wiele wad i w czasie eksploatacji nie usunięto większości z nich a 6 z 9 prototypów uległo rozbiciu. Wyprodukowano 35 egzemplarzy wersji informacyjnej A-0, do których wiele elementów wykonało Arado Handelsgesellschaft w Warnemunde. W latach 1942-1944 wyprodukowano w sumie 1126 samolotów seryjnych : 130 egz. w  wersji A-1 w Arado Flugzeugwerke, zaś w głównych zakładach Ernst Heinkel AG  - 170 egz. w wersji A-3 oraz 826 egz. w odmianie A-5. Około 700 szt. wykorzystano na Froncie Wschodnim, gdzie wiele z tych samolotów uzbrojono w działa kalibru 50 mm a nawet 75 mm i używano do zwalczania czołgów z powietrza.

Jednym z najbardziej frapujących faktów jest przystosowanie jednego z egzemplarzy He-177 do przenoszenia niemieckiej bomby atomowej, która była w zaawansowanej fazie realizacji. Nie została ukończona przed końcem wojny dzięki norweskiemu ruchowi oporu, którego sabotaż (20.lutego 1944 r.) pozbawił Niemców wyprodukowanego ładunku tlenku deuteru D₂O tzw. „cieżkiej wody”, która była podstawą konstrukcji hitlerowskiego projektu Bomby A („ciężką wodę” dla Niemców produkowano w fabryce Vemork w miejscowości Rjukan w Norwegii).

Ciekawy jest także  sposób napędu samolotu. Mimo gondol podobnych jak w samolotach z  silnikami gwiazdowymi, w He-177 użyto silników Daimler-Benz DB 610A-1/B-1 (2x12-cylindrowe, rzędowe w układzie V, chłodzone cieczą). Napęd był skonstruowany w dość nietypowy sposób, mianowicie w każdej gondoli umieszczono po dwa silniki rzędowe, napędzające jedno czterołopatowe śmigło. Indeksy A-1/B-1 na silnikach oznaczały lewy/prawy silnik. DB 610 był w istocie dwoma silnikami DB 605 połączonymi wspólną przekładnią. Czyli mimo dwóch śmigieł i dwóch gondoli, samolot był niejako bombowcem czterosilnikowym.

Fotografie podwozia z instrukcji technicznej samolou udostępnione przez
p. Arkadiusza Siewierskiego 

   Podstawowe dane taktyczne samolotu :

        -  zasięg  – 5000 km
        -  prędkość lotu – 472 km/h
        -  ładunek bomb – 6000 kg
        -  załoga – 6 osób

 Foto i tekst : Jarosław Sobociński  (w oparciu o opracowanie p.Charlesa Bain’a)

Foto archiwalne – Charles Bain Homepage