Samochód Dodge WC 51 ¾ 

Lekki ciężarowy samochód terenowy Dodge ¾ t
w wersji podstawowej transportowej – WC 51 (Weapon Carrier)
nr inw. LMW-KI-2037

Samochód z okresu II wojny światowej przeznaczony do przewożenia żołnierzy (2+8), ładunków oraz holowania dział, często nazywany amerykańskim „koniem pociągowym”. Wyprodukowany został w łącznej liczbie 255 – 270 tys. egzemplarzy w różnych wariantach, z których najpopularniejszym był prezentowany tu wariant podstawowy (łącznie bramy fabryki opuściło przeszło 120 tys. wersji WC-51). To jeden z najbardziej rozpoznawalnych samochodów tego okresu. Na fakt ten wpływa wspomniana wyżej duża liczba wyprodukowanych egzemplarzy, ale także doskonała opinia samochodu, będącego konstrukcją uniwersalną a zarazem znacznie silniejszą od typowych samochodów terenowych.

Prototyp ciężarówki powstał w 1941 r. a już w 1942 r. rozpoczęto jego masową produkcję. Pojazd powstał w związku z zapotrzebowaniem na samochód terenowy większy i silniejszy od nieco wcześniejszego Dodge'a ½ tony. Zdecydowano się na czterokołową konstrukcję z podwoziami i karoseriami o różnym przeznaczeniu. Pojazd charakteryzuje odkryte nadwozie pozbawione drzwi, składana przednia szyba i duża skrzynia ładunkowa. Pewną niewygodę tego samochodu stanowi lokalizacja koła zapasowego, uniemożliwiająca wejście za „kółko” od strony kierowcy. Pod maską znajduje się sześciocylindrowy, rzędowy silnik benzynowy T214 o mocy 92 KM.

Niektóre z wariantów Dodge'a wykorzystywane były przez Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Do Polski trafiły wraz z Ludowym Wojskiem Polskim. 1.Armia wojska Polskiego, a później i 2. Armia zostały wyposażone w część z 25 tys. egzemplarzy tych lekkich ciężarówek (w różnych wariantach), które otrzymało ZSRR na podstawie umowy Land-Lease. Większa ilość amerykańskich pojazdów trafiła do Polski tuż po zakończeniu działań wojennych w ramach pomocy UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration – Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy i Odbudowy). Ostatnie transporty tej pomocy dotarły do Polski wiosną 1947 r. Co ciekawe większość z otrzymanych wówczas samochodów to pojazdy z wojskowego demobilu, z frontową przeszłością.

Dodge stanowiły znaczną cześć polskiego, wojskowego parku samochodowego przez całą dekadę lat 50. Były to samochody niezawodne, a dzięki stosunkowo niewielkim rozmiarom bardzo funkcjonalne. Wykorzystywano je do różnych zadań: transportowych, nauki jazdy czy jako wariant sanitarny. Często prezentowane były na oficjalnych paradach i defiladach.
W wojsku wykorzystywane, aż do połowy lat 60. Później część z nich przekazano innym służbom państwowym. Niestety tylko niewielka ilość tych pojazdów uniknęła masowego złomowania i dotrwała do lat 80. - 90., kiedy to zaczął się kształtować rynek kolekcjonerski w Polsce.

Muzeum zakupiło samochód w 1993 r. od osoby prywatnej. Pojazd przez wiele lat stał na podwórku jednego z gospodarstw w województwie łódzkim. Po przetransportowaniu do Drzonowa od razu trafił na warsztat samochodowy Grzegorza i śp. Mariusza Górnych. Po przejściu zewnętrznego remontu już w 1994 r. trafił na stałą, pawilonową ekspozycję.

            Dane techniczne:

   Napęd: sześciorzędowy silnik benzynowy T214
Moc: 92 KM 
Prędkość maksymalna: 88 km/h
Masa własna: 2,6 t
Ładowność: 750 kg
Zużycie paliwa: 28 – 29 l. (po drodze)
Zasięg: 450 km
Ogumienie: 9.00x16.00

Tekst i zdjęcia 1-3, 5: Błażej Mościpan

zdjęcia archiwalne: T. Berestecki

***