Samolot myśliwsko-rozpoznawczy

Lim-5R

 
Samolot związany z  projektem „SI”, czyli  następcą MiG-15bis był naturalną kontynuacją linii. W latach 50-tych priorytetem w lotnictwie było osiąganie coraz większych prędkości lotu. Silnik ze sprężarka odśrodkową zastosowany w MiG-15 był u krawędzi swoich możliwości rozwoju. W tym typie silnika zwiększenie mocy wiązało się ze zwiększeniem średnicy sprężarki a więc z powiększeniem wymiarów zewnętrznych, co nie wchodziło w grę. Pierwsze testy nowego samolotu przeprowadzono więc z silnikiem takim samym jak w MiG-15bis, czyli WK-1A. Prototypem przyszłego MiG-17 został I-330. Powstał on aby poprawić nie najlepsze parametry lotne MiG-15bis przy maksymalnych prędkościach lotu.

Lim-5R "1721", Mierzęcice, 1994 r.

W wyniku prób w tunelu aerodynamicznym wprowadzono w nowej konstrukcji kilka zmian. Najważniejszą  z  nich było zwiększenie kąta skosu przykadłubowej części skrzydła do 45° a pozostałej do 42°, wprowadzono także trzy grzebienie aerodynamiczne zamiast poprzednich dwóch  a  samo skrzydło  wzmocniono. Kadłub w części środkowej nieco przekonstruowano i wydłużono. W sierpniu 1951 roku  ruszyła produkcja seryjnych MiG-17. Mimo poprawienia aerodynamiki i dopracowania szczegółów konstrukcji, nie osiągnięto znaczącej poprawy prędkości maksymalnej. Zdecydowano więc, iż potrzebne jest znalezienie sposobu na powiększenie ciągu silnika bez powiększania jego gabarytów. W 1952 roku poprzez skonstruowanie dla silnika WK-1 dopalacza powstał WK-1F (forsaż) o ciągu 33,1 kN  zaś samolot  z  tym silnikiem nazwano MiG-17F (projekt ”SF”). W czasie prób w locie nurkowym osiągnięto na nim prędkość 1250 km / h (1,18 Ma), czyli wyraźnie przekroczono barierę dźwięku.


Lim-5R "1721", 1997 r.

W Polsce od końca 1955 roku użytkowano niewiele oryginalnych radzieckich MiG-17, bowiem do produkcji licencyjnej od razu zakwalifikowano unowocześniony samolot czyli MiG-17F i uruchomiono jego produkcję pod oznaczeniem Lim-5. Nastąpiło to 28 listopada 1956 roku w WSK- Mielec. Pierwszy egzemplarz samolotu wpisano do rejestru pod oznaczeniem 1C 00-01. W sumie wyprodukowano 477 licencyjnych Lim-5 zaś ostatnim egzemplarzem został 1C 19-14, wyprodukowany 30 czerwca 1960 roku. Opracowano i  wykonano  wiele  różnych wersji  tego samolotu  m.in. Lim-5M, Lim-5R, Lim-5MR,  Lim-5P. Samoloty Lim-5 były podstawowym wyposażeniem polskiego lotnictwa  do połowy lat 60-tych, jednak używano je jeszcze wiele lat. Ostatni lot został na tym samolocie wykonany dopiero 12 lipca 1993 roku o godzinie 12.20. Był to faktyczny koniec pięknej epoki. W tym dniu po raz ostatni wykonała lot maszyna typu Lim. Za sterami samolotu o numerze „1717” zasiadł w tym historycznym locie ppłk. pil. Krzysztof Siek.

Lim-5R "1721", 2017 r.

W  zbiorach  Lubuskiego Muzeum Wojskowego możemy oglądać odmianę Lim-5R, czyli wersję myśliwską  przystosowaną do rozpoznania  za  pomocą  aparatu  fotograficznego (pojemnik  z lotniczym aparatem AFA-39  zamontowano  na prawej  stronie  spodu  kadłuba, mniej  więcej  w  połowie  jego  długości ). Egzemplarz  o numerze  seryjnym  1C-17-21  i  bocznym  „1721” wyprodukowano  27 kwietnia  1960 roku,  w  WSK  Mielec, do  służby  zaś  wszedł  4 maja  tego  samego  roku . Eksploatowany  w  kilku  jednostkach  , począwszy  od  29 plm  w  Ornecie, przez  40 plm - Świdwin, 58 pułk  szkolny  w  Dęblinie, 38 pułk  szkolno-bojowy  Modlin  i  61 pułk  szkolno-bojowy  w  Białej  Podlaskiej. Po  wycofaniu  ze  służby  w  1990 r.  trafił  do  Bazy  Statków  Powietrznych w  Mierzęcicach, skąd  23  listopada 1994  roku  przetransportowano  go  do  Muzeum w Drzonowie.

Zasobnik lotniczego aparatu fotograficznego AFA-39 pod kadłubem Lim-5R "1721"

Dane  taktyczno - techniczne :

Rozpiętość - 9,628m,
Długość 11,36
                                                   Wysokość –  3,80 m                                                 
                                      Powierzchnia  nośna –  22,60 m                                  
     Prędkość  maksymalna – 1145 km/h
Pułap – 16 600 m
Zasięg – 1680 km
Masa  własna – 4114 kg 

Tekst : Jarosław Sobociński
Foto : W. Hołyś, J.Sobociński

***